Vergeten doe ik niet
Het sluipt weer uit de spleten
van de vloeren, de muren en plafonds
uit de kieren bij de deuren
vormt jouw gestalte naar willekeur
Van buiten klinkt jouw stem
maar ramen en deuren blijven gesloten
niet nog een keer, niet weer
omsloten door wat was en langzaam slijt
Een koolmees tikt in de sponning
van het raam en kijkt naar binnen
beducht voor altijd aanwezig gevaar
jij kruipt terug, weet naar waar
van de vloeren, de muren en plafonds
uit de kieren bij de deuren
vormt jouw gestalte naar willekeur
Van buiten klinkt jouw stem
maar ramen en deuren blijven gesloten
niet nog een keer, niet weer
omsloten door wat was en langzaam slijt
Een koolmees tikt in de sponning
van het raam en kijkt naar binnen
beducht voor altijd aanwezig gevaar
jij kruipt terug, weet naar waar
Reacties op dit gedicht
| Ric Geedneth: | Woensdag, juli 18, 2007 10:07 |
| Mooi geschreven, het slijten kan tergend langzaam gaan. |
|
| Klaes: | Woensdag, juli 18, 2007 09:05 |
| prachtig beeld schets hier.. groet/klaes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 18 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||