Venster van illusie.
Het laatste daglicht schijnt verdwaald door mijn raam,
en ik kijk naar de vogels in de rode avondzon.
Naar tevreden mensen die weer huiswaarts keren,
en naar de bomen aan de horizon.
Mezelf afvragend of dit alles nog mooier kan,
rolt er een traan van besef en verdriet.
Omdat ik weet dat de realiteit enorm hard kan zijn,
en mijn venster van illusie de wereld graag anders ziet.
Nihil: | Dinsdag, juli 24, 2007 16:47 |
Bedankt voor je commentaar, en op één of andere manier doe je me denken aan toon hermans. Groeten |
|
ela: | Donderdag, juli 19, 2007 01:07 |
Al wat roze is is daarom nog niet mooi, soms zit het vol vlekken. ela |
|
Claire Q: | Donderdag, juli 19, 2007 00:17 |
de wereld anders ziet.. hmm ja idd.. En dan delen met anderen om die wereld zichtbaar te maken.. mooi.. liefs |
|
lonely 1: | Woensdag, juli 18, 2007 23:19 |
mooi dit, en zo waar wat je schrijft, liefst, lonely 1 |
|
Free@Bird: | Woensdag, juli 18, 2007 23:11 |
een prachtig gedicht graag gelezen:) liefs, kerima |
|
Dirk Hermans: | Woensdag, juli 18, 2007 23:10 |
zeer kracht en diep verwoord en heel goed beschreven Groetjes Dirk | |
mums: | Woensdag, juli 18, 2007 22:58 |
weer een pracht Kevin..de realiteit is vaak zo anders dan we voor ogen hebben. liefs mums |
|
Cheryltje: | Woensdag, juli 18, 2007 22:52 |
Iedereen wil de wereld wel eens anders zien, intens langdurig geluk bestaat niet .. heel mooi neergezet! | |
Auteur: Kevin Steur | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 18 juli 2007 | ||
Thema's: |