Dansen.
Onderaan het laatste
stuk zand stond zij te dansen
in het maanlicht die zich
over het water had verspreidt.
Haar voetstappen staan in de
schelpen gegrift, zodat ze
haar droom voor eeuwig
zou herkennen, ze laat niet los.
Elke dag een nieuwe zin die
haar verlost van het verleden
waarmee ze haar herinnering
verstopt, en terugkeert naar het heden.
En ze danst... ze danst totdat
ze neervalt onder de sterrenhemel,
stralend van geluk.
stuk zand stond zij te dansen
in het maanlicht die zich
over het water had verspreidt.
Haar voetstappen staan in de
schelpen gegrift, zodat ze
haar droom voor eeuwig
zou herkennen, ze laat niet los.
Elke dag een nieuwe zin die
haar verlost van het verleden
waarmee ze haar herinnering
verstopt, en terugkeert naar het heden.
En ze danst... ze danst totdat
ze neervalt onder de sterrenhemel,
stralend van geluk.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Emilia | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 19 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||