Ik wist niet wie je was toen ik je zag
Ik zei direct er klopt iets niet
Iedereen keek eens met die minachtende lach
Alsof het enkel aan mijzelf lag
Maar nee ik heb gewacht en gezien
Wat ik al reeds vermoedde van bij begin
Je ware aard is diep verborgen
Na al wat je hebt afgezien
Die ruwe bolster om je heen
Je maakt je los spreekt klare taal
Lacht steeds maakt veel kabaal
Maar dan als het weer tegenzat
Was jij diegene die je bolster vergat
Je tranen vloeiden diep rakend
Stotend woorden van onmacht
Je verloor jezelf in de macht
Die je eeuwig hebt veracht
En toen liep je verloren
En ik zag je blik je ware ik
Een teder voelende meid
Gekwetst en niet verwerkt opzij gezet
Weggestopt en doorgegaan
Gevallen en direct weer opgestaan
En toen liep je verloren
En ik zag je de kansen berekenen
Of je de andere kant bereiken kon
Dat moment even hertekenen
Je voelde je direct zo stom
En toen liep je verloren
Ik weet hoe het voelde
Herkende mijn eigen blik
Weerkaatst in je ogen als een spiegel
Die eindeloos voor zich doelde
Zoals toen ik verloren liep
En ik wou je helpen maar wist niet hoe
Dus ik gaf je mijn verhaal
Ik zei je wie ik ben en je kon terug lachen
De rest dat deed er niet meer toe
| lonely 1: | Vrijdag, juli 20, 2007 15:26 |
| zo ken ik jou, echt uit je hart geschreven, zo mooi, liefs en knuffel, hilde xxx |
|
| sensi: | Vrijdag, juli 20, 2007 08:00 |
| Wat een meevoelen !! Mooi, mooi, mooi! Liefs |
|
| Windwhisper: | Vrijdag, juli 20, 2007 05:47 |
| Je bent weer terug en hoe...met een pracht van een gevoelsgedicht Liefs Cobie Goede morgen |
|
| Auteur: peersmans | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 20 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||