Gamma
Een vervaagd schimmig beeld overvalt me met een roest.
Ik voel dat ik word opgepakt.
Er word met mijn lichaam geschud,
ik wist niet wat iedereen van me moest.
Maar alles lijkt van me weggezakt.
Ik moet wel zijn aan het dromen.
Dit is geen realiteit.
Water voel ik over mij heen stromen.
stemmen hoor ik schreeuwen maar niet hier.
Alsof ik van mezelf ben bevrijdt.
Maar niet weet waar ik was uit gekomen.
S'morgens word ik wakker.
Het voelt alsof er niks is gebeurt.
Maar de verhalen wat ik kreeg te horen.
Het leken wel die van mijn dromen.
Die dromen, waarin ik dacht nooit meer uit te komen.
maar weer een ervaring geslecht.
Hopelijk ervan te kunnen leren.
Ik heb die droom nu naast me neergelegt.
in de hoop dat ik er niet meer in zal komen.
In die diepte, van mijn land der dromen
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: WatchingMe! |  
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 20 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||