dit alles in vals gespiegelde rede
ik hoor de tonen wel
van jouw vaderloos bestaan
maar wijk je blind gestaar
naar mijn navel die geen uitgang
biedt aan jouw eindeloos gejank
om dit leven te eindigen als een held
die in ieders gedachten bij wijn en kaarsen
een kiekeboe zal komen doen op een moment
dat alles toch al vergeefs is en te laat
want het uur van de waarheid is al eeuwen
geslagen en in de zenuwen van je hoofd
met vers geslepen messen gekerfd
opdat je nooit ofte nimmer zou laten
in herinnering te denken aan de dag
dat dit alles in vals gespiegelde rede
op jouw kinderogen werd uitgekotst
wie zal dat weer opkuisen...
Reacties op dit gedicht
| ana (stacia): | Maandag, augustus 06, 2007 10:10 |
| Dit ligt al iets meer dan een weekje geprint naast me. Hoe meer ik het lees, des te sterker wordt het. Zulk taalgebruik spreekt me onnoemelijk aan. U weet wellicht waarom, mijnheer Jef. Deze zal nog lang blijven hangen. liefs ana |
|
| Melski: | Vrijdag, juli 20, 2007 17:47 |
| Sterk en ik hoor de woede in de woorden. gr. Melski |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 20 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||