Je verdwijnt langzaam uit mijn gedachten,
het doet pijn om je niet meer te kunnen zien.
Ik zou willen dat je kon wachten,
en had kunnen zien waar dit leven voor dient.
Maar je kon het niet meer aan,
je verliet de wereld die je altijd pijn deed.
En liet ons achter alleen met een traan,
die dag dat je je polsen door sneed.
Ik had je willen helpen,
jou de mooie kanten willen vertellen.
Maar nu kon ik alleen het bloed stelpen,
en voel ik de tranen weer opwellen.
Had je willen zien op mijn diplomauitreiking,
met een bos bloemen voor mij.
Je scheve grijns nog even opving,
maar gooi alleen je lievelingsbloem op je kist erbij.
Afscheid nemen was altijd je slechtste punt,
daarom schreef je alleen mij een brief.
Ben blij dat je mij je laatste woorden gunt,
heb jou voor altijd lief.
Je was voor mij een vriend,
iemand die mij steunde door alle nare tijden.
Je verleden had je niet verdiend,
maar hier hebben onze wegen zich gescheiden.
(-In loving memory for Martijn,
lost you many years ago but you are still on my mind-)