Iedereen zegt me dat ik moet doorgaan met leven.
Maar niemand snapt hoe moeilijk het is om weer leuke dingen te beleven.
Want alles wat ik doe,doet me aan jou denken.
Alles wat ik voel ,doet me weer aandacht aan je schenken.
Ik kan geen muziek meer beluisteren want alle liedje gaan precies over jou en mij.
Ik kan geen tv meer kijken want dan mis ik je aan mijn zij.
Ik kan niet meer gaan zwemmen omdat we daar ons eerste kus beleefde.
Al die momenten doen me dan weer even zweven.
Maar dan is de realiteit daar en val ik neer.
En dit gebeurt elke keer weer.
Dan begin ik te huilen en te roepen want het doet me zo pijn.
Roepend en smekend,laat me de jouwe weer zijn.
Maar ik weet zelf dat ik de realiteit onder ogen moet zien,
ik moet zien dat zij jou blijkbaar wel verdiend.
Maar toch neemt het mijn liefde voor jou niet weg.
Het is gewoon altijd hetzelfde ik heb weer eens pech