een ander schip onder m'n voeten,een nieuwe koers over de zee
ginds verre horizon, achter de kust aan 't vagen
een enkle meeuw,hoog krijsend, geeft zij een boodschap mee
maar onverstaanbaar, door gierend harde vlagen

van de storm, brekend het ziedend water op de boeg
voorbij de achtersteven inktzwarte wolken,die samenpakken
om te ontstorten in helse vloed,duinen wegsloeg
met donderflitsen,waar voor me uit de golven vlakken

de dag ontwaakt,witte magie, stralen gebroken
in parelende prisma's,verkleinde regenbogen
't maakt m'n hoofd licht, gedachten ontkoken
en vastberaden pak ik mijn roer,alleen door golven nog bewogen

De oude haven trekt niet meer,wil ik een andere bereiken
wat telt het is de reis, de ziltig zoute wind
en maak me wijs,dat hier de dood me nimmer vindt