Opa...
Opa..
Ik hoorde het van jou,
En wist niet wat te doen.
Ik wilde je niet kwijt,
Voor geen miljoen.
Ik zag je zitten,
Met een lach op je gezicht.
Je zat in de tuin,
In het zonnige licht.
Maar dat is niet meer,
Allemaal verleden tijd.
Ik zie je nooit weer,
Want ik ben je voorgoed kwijt.
Met tranen in m`n ogen,
Heb ik afscheid moeten nemen.
Ik wou je niet laten gaan,
Met lood in m`n benen.
Ik zie je nog liggen,
met je ogen dicht.
Ik zag zwart,
En voelde me heel licht.
Reacties op dit gedicht
| Mrs Flintstone: | Zaterdag, juli 21, 2007 22:37 |
| O wat erg voor je! Heel veel sterkte met het verwerking. Liefs, Wilma |
|
Over dit gedicht
| Auteur: kGm | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 21 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||