vergeet ons
wat een verassing dat je bang bent
eenzaam verlaten achterblijft
je reikt je hand je strekt het uit
maar blijft op afstand even ver
een lichtje in het donker
schijnend je ware angst
en je denkt aan onze liefde
je bent bang van jezelf
zakt dieper de afgrond in
verafschuwt steeds het gewelf
waarop je eigenheid rust
denkend aan de leugens
die je dieper en dieper delft
onwetendheid is een ware deugd
tot je jezelf erin verzwelgt
en je denkt aan onze liefde
je verwacht niet veel van het leven
buiten dat waar iedereen op leeft
en je denkt aan de leugens
het verraad dat is geschied
en je denkt aan onze liefde
dat bloed en tranen heeft vergiet
en je bent bang van jezelf
je vergeet ons
en jezelf
Reacties op dit gedicht
| Fairouz: | Zondag, juli 22, 2007 21:21 |
| zo ook in het typen sorry een mens en een handje natuurlijk. |
|
| Fairouz: | Zondag, juli 22, 2007 21:20 |
| Ze is en mens Misschien kun je haar een handkje helpen? Mensen maken fouten !! sterkte | |
| lonely 1: | Zondag, juli 22, 2007 14:28 |
| schitterend geschreven weer, maar zo droef, ik hoop dat ze zichzelf en jullie vlug terugvindt, en weet dat er bij jou niks is om bang voor te zijn, liefs en knuffel, hilde xxx |
|
| appelboom: | Zondag, juli 22, 2007 13:26 |
| Droefmooi verwoord.. Met mijn liefs, een fijne zondag, Vicky |
|
| ninodepino: | Zondag, juli 22, 2007 01:41 |
| ver... Zwelgje, Toon zal veRrast zijn door je Bommel kennis. Straffe Taal:):) groetjes, nino. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: peersmans | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 22 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||