Verborgen en bedekt
Schenk je mij nog wel eens één gedachten?
Denk je soms nog wel eens even aan mij?
We maken nog steeds al die mooie nachten.
Maar ik weet dat de volgende morgen ben je weer vrij.
En zal ik je weer los moeten laten.
Vrij van mij.
En los van elkaar.
Het voelt bij mij binnen zo raar.
IK kan niet uitleggen hoe maar het voelt zo verloren.
Mischien wel omdat ik het zolang niet wou horen.
Al zo lang ben je ermee klaar,
Lijkt wel alsof het nog moet beginnen.
En ookal heb ik al verloren.
Nog heb ik geen idee waarom ik denk te gaan winnen.
Maar dat maakt verder niet uit.
Ik hou het hier bij mij verborgen en bedekt.
Ik ren ermee door mijn land van dromen.
En mischien word ik er ooit nog uit gewekt.
Het zit verborgen en bedekt.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: WatchingMe! |  
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 22 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||