hoeken zijn onvindbaar
en nooit geweest, in de ziel
rond gevormd, ondanks
littekens hier en daar
met zijdendraads borduursel
verweven in fijnmazigheid
tot voelbaar geheel(d)
in al haar uniciteit
waar turbulent voel
cirkelend draait en maait
soms in wilde weg
kracht oogst uit gezaaid
bewust op het ritme
hier en nu met adem gevoed
wederom vol wassen schoont
in de stilte van afvloed
| Annemieke van der Ven: | Zondag, juli 22, 2007 20:59 |
| Mooi frêle gedicht en toch enorm krachtig... liefs... |
|
| Auteur: maria | ||
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 22 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||