vreemde
sinds hij zichzelf
als een vreemde beschouwt
loopt hij als
een teugelloos
paard over straat
verwonderd
tot de wilde haver
van geluk
in staat
soms komt hij zichzelf nog tegen
maar groet niet meer
alleen nog
een glimlach
even
Reacties op dit gedicht
| Windwhisper: | Maandag, juli 23, 2007 19:11 |
| een glimlach in zelfherkenning mooi toch... liefs Cobie |
|
| Alatariel: | Maandag, juli 23, 2007 16:34 |
| is niet zo lief , tegenover zichzelf denk ik zo.. jezelf tegenkomen in een winkelraam is bij mij meestal puberaal wuiven en schreeuwen om handtekening ;) achjaa pubers ook kuss! Alat |
|
| nonalissa: | Maandag, juli 23, 2007 16:30 |
| ik snap niet hoe je dat zo mooi kan verwoorden prachtig je moet jezelf maar als een vreemde beschouwen :D |
|
Over dit gedicht
| Auteur: conan | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 23 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||