Storm.
Rots.
Kijk naar deze jongen
verbrand zonder een zichtbare wonde,
hoop zonk zonder bres
hart leeggelepelt
althans zo voelt hij het toch,
voor ie weer es zijn borst vooruit duwt,
schouders rechtzet
en kop omhoog ,
rots in de branding zonder weerga
en ja
ik zal
desnoods woedend zijn,
het tij naar mijn hand zetten,
de bliksem uit mijn mauw schudden ,
enkeling van mijn rots
laten spoelen
als dat moet om almachtig te zijn
tegen degenen die storm wezen te zijn
uit zelfbehoud.
Sammeke.
Reacties op dit gedicht
| Robski: | Zondag, februari 17, 2002 19:14 |
| Herkenbaar.. en mooi... ken jij m'n gedichtje "scheidingslijn" nu al.. ja toch? zoniet... misschien wel herkenbaar dan... Liefs, Rob |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sammy de zutter | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||