steeds weer
onder de brug wil ik
je kussen, je armen om me heen
schuilen voor de regen, jou
met je natte lijfje dampend
de wereld laten stomen
op de brug wil ik
je haren glanzend kammen
met een lint duidelijk maken
welke kleuren jou toebehoren
en jij mijn vaandeldraagster
samen aan de brug wil ik
bouwen tussen toen en morgen
terwijl wij samen lachen
om wat voor sommigen
een brug te ver zou zijn
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Frans Vlinderman | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 23 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||