Vluchten
Sluit mijn ogen, en open ze niet meer
Maak me blind, laat me het licht niet meer zien
In het donker ben ik veilig
Afgesloten van gevoel
Achter me latend wat zich buiten mij afspeelt,
In het licht
Waar ik kan zien,
En gezien kan worden.
Sluit mijn oren, en open ze niet meer
Maak me doof, laat me de geluiden niet meer horen
In de stilte ben ik veilig
Afgesloten van gevoel
Achter me latend wat zich buiten mij afspeelt,
In het geluid,
Waar ik kan horen,
En waar ik gehoord kan worden.
Sluit mijn mond, en open hem niet meer
Haal mijn stem weg, laat me niet meer praten
Zonder woorden ben ik veilig
Afgesloten van gevoel
Achter me latend wat zich buiten mij afspeelt,
Waar mijn woorden kunnen kwetsen,
En de woorden kwetsend kunnen zijn.
Sluit mijn neus, en open hem niet meer
Haal de geuren weg, laat mij niet meer ruiken
Zonder geuren ben ik veilig
Afgesloten van herinneringen,
Die zij op zouden kunnen brengen
Aan hoe het leven vroeger was
Vol liefde, maar nog meer gevuld met pijn,
En laat mij in complete stilte,
Alleen zijn.
Maak me blind, laat me het licht niet meer zien
In het donker ben ik veilig
Afgesloten van gevoel
Achter me latend wat zich buiten mij afspeelt,
In het licht
Waar ik kan zien,
En gezien kan worden.
Sluit mijn oren, en open ze niet meer
Maak me doof, laat me de geluiden niet meer horen
In de stilte ben ik veilig
Afgesloten van gevoel
Achter me latend wat zich buiten mij afspeelt,
In het geluid,
Waar ik kan horen,
En waar ik gehoord kan worden.
Sluit mijn mond, en open hem niet meer
Haal mijn stem weg, laat me niet meer praten
Zonder woorden ben ik veilig
Afgesloten van gevoel
Achter me latend wat zich buiten mij afspeelt,
Waar mijn woorden kunnen kwetsen,
En de woorden kwetsend kunnen zijn.
Sluit mijn neus, en open hem niet meer
Haal de geuren weg, laat mij niet meer ruiken
Zonder geuren ben ik veilig
Afgesloten van herinneringen,
Die zij op zouden kunnen brengen
Aan hoe het leven vroeger was
Vol liefde, maar nog meer gevuld met pijn,
En laat mij in complete stilte,
Alleen zijn.
Reacties op dit gedicht
| honingbijtje: | Dinsdag, juli 24, 2007 19:14 |
| Hoe hoog de berg ook is, er zit een top op. Hoe diep het dal ook is, ooit moet het weer omhoog. Tot je er bent veel sterkte. honingbijtje |
|
| Just*mi: | Dinsdag, juli 24, 2007 15:10 |
| Lily Parker: | Dinsdag, juli 24, 2007 12:11 |
| Heel mooi Marie... Liefs lily xxx |
|
| sensi: | Dinsdag, juli 24, 2007 12:00 |
| Een voelbaar verdriet.. Mooi verwoord! Lieve groet |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Marie_ | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 24 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||