gemorst
Ik zie vage strepen...
Uitgeveegd met tallozen kleuren.
Ogen staren maar breken.
Omdat ze zijn uitgeveegd met tallozen kleuren.
Schimmige vlekken gemorst over jouw gezicht.
Ik voel de eenzaamheid op je hoofd drukken.
Ik voel de pijn wat op jou is gericht.
Ik zie de stukken,
Al zijn het maar vage strepen.
Die angst of het je wel zal lukken.
Omdat het verdriet je al zovaak had gegrepen.
Wat zie ik van jou ?
Vage schimmige strepen.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: WatchingMe! |  
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 24 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||