Omdat mijn wereld tevreden leek te zijn
dachten de anderen hier ook zo over
maar toen mijn zonnebloem was geknakt
vloog ik over een uitgestorven zee
en de wind vloog met me mee

Want het zout werd zuur toen de
golven niet meer werden bezocht
en op den duur geloofde de zon niet
langer meer in de maan en liet
deze zijn eigen weg gaan

Over de wolken en een veld vol
klaprozen raak ik de topjes van
de kroonbladeren aan, geniet ik van
de stille vrede en laat mijn gedachten weggaan

De prachtigste bloemen stonden in bloei
en de kou werd warmer toen jij naast me lag
je pakte zacht mijn hand en
uiteindelijk stond je zelfs aan mijn kant

Terwijl jij uit mijn bloemen stapte
werd de rivier groter en kon ik
niet meer naar de overkant
onze wegen zijn gesplitst,
we staan beiden op een andere rand