DE PIJN VAN HET EEUWIGE GEMIS
Aanschouw het sterrenrijk,
dat het licht weergeeft van elke gestorven ziel.
Met daarbij de ster van een liefhebbende,
die net iets feller is dan de andere.
Verdriet maakt ons geestelijk zwak,
maar de herinneringen houden ons staande.
Het niet weten wanneer ons hetzelfde lot te wachten staat,
werkt soms beangstigend.
Mijns inziens is er voor iedereen een taak op aarde weggelegd.
Waarom had diegene mijn taak niet?
Dan had ik in zijn plaats kunnen sterven.
De pijn van het gemis
wordt op een gegeven moment te ondraaglijk.
Een spiegel des levens,
die eerst licht weerkaatste
is nu niets meer dan een donker vlak met scherven.
Reacties op dit gedicht
| sista: | Zondag, februari 17, 2002 16:48 |
| adembenemend! Keep on writing! Kisses... |
|
| secretlover: | Zondag, februari 17, 2002 16:43 |
| mooi! ga door ik wil meer van je gedichten horen/lezen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Typhoon | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||