De wind der liefde
verlos mij van de kou
waarin ik zelf verdrink
moet de zin terug vinden
van het leven
denk telkens aan de verveling
vanaf het moment dat jij
plots vertrokken bent
houd op tegen mij te zeggen
dat de wind in mij moet gaan liggen
mijn gedachten gieren nog altijd
met duizenden kilometers per uur
door mijn warrige hoofd
het is de harde waarheid
wind der liefde
die maar niet draaien wil
of wil gaan liggen
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, juli 26, 2007 11:57 |
| Je kunt je er ook in, op mee laten drijven. Dat is veel minder pijnvol. En je weet: Liefde is leven (en vice versa). Groetjes, sunset |
|
| conan: | Donderdag, juli 26, 2007 11:51 |
| die wind kan je niet bevelen... mooi gebracht liefs conan*** |
|
| lonely 1: | Donderdag, juli 26, 2007 11:40 |
| ohhh, die is mooi!!! wind gaat pas liggen als die uitgewaaid is, niemand beveelt de wind of je gevoel, mooi!!!! liefs en knuffel, hilde xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 26 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||