jij ging weg.....
jij ging weg...
zij heeft meer humor
zeg je, zij lacht zo helder
en sprankelend,
je kunt over alles met
haar praten,
jouw zorgen bij haar laten,
zij weet zoveel over wat
jou bezig houdt
haar aanwezigheid
voelt zo vertrouwd
dus heb je me verlaten
voor die andere vrouw
weg zijn de beloftes
van liefde en eeuwige trouw
nooit meer jouw warmte
nooit meer jouw lach
zal ik ooit weten
wat je in me zag?
ondanks alles, weet ik
dat ik nog van je hou....
maar misschien ben ik wel
beter af zonder jou...
wie weet, wacht ergens
ook op mij die prins
op het witte paard,
één ding is zeker:
ik ben hem waard...
anneke
Reacties op dit gedicht
| lommert: | Vrijdag, juli 27, 2007 10:06 |
| prachtige fictie...en zeker je eigen waarde ook laten meetellen....graag gelezen liefs van mij willem |
|
| *Ria Klein Herenbrink* Raira: | Vrijdag, juli 27, 2007 09:37 |
| Het gevoel zo goed ingeleefd ja...ik las fitie dus alleen daarom al geweldig hoe je dit hebt verwoord en velen zullen zich erin herkennen liefs Ria |
|
| Dirk Hermans: | Donderdag, juli 26, 2007 22:31 |
| super mooi beschreven | |
| **jojow**: | Donderdag, juli 26, 2007 19:41 |
| echt heel mooi geschreven | |
| sunset: | Donderdag, juli 26, 2007 18:51 |
| Invoelend, hoopvol (maar ''k had niets anders verwacht van je) tonend delend overgebracht. Liefs, sunset PS: Ja ja, ik zag het fictieve (vandaar ook het invoelend *glimlacht*). |
|
| nanine: | Donderdag, juli 26, 2007 18:39 |
| wauw.. Goed geschreven zeg! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Anneke van Dijk-Ploeg | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 26 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||