Jappenkamp....libelle.
Jappenkamp…..(libelle).
Oerwoudomsloten opgeborgen
als vee tussen het prikkeldraad.
Alles ontnomen wat je lief had.
Gezinnen losgescheurd in haat.
Wat je kon dragen meegetrokken
teveel…ook daarvan nog een deel
dat onderweg is afgestoten.
Een mens rest dan niet al te veel.
Een liedboek, bijbel…een libelle,
eigenlijk vreemd zo’n dikke pil.
Een jaargang bijna niet te dragen,
toch meegesjouwd in vreemde wil.
Hieruit groeit plots de overleving:
recepten, afleiding en handelswaar,
’t verhuur voor tien kleine centen
per week, als overwinningsgebaar.
Met deze kostbare tien centen
een kip tussen het prikkeldraad
soms aangereikt door de bevolking
wat voedsel in de dageraad.
Zo kan een niet begrepen pakken
de sleutel van het leven zijn.
De boei waarop een mens blijft drijven.
Een overwinning in het klein.
Als jonge vrouw zie je verpulv’ren
dat wat je lief is…heel je jeugd.
Volwassen vrouw..alles ontnomen
waarop zich jongheid juist verheugd.
Beelden die tekenen je leven.
Blijven verborgen….onbewust
een onderdeel van heel je hand’len,
daar waar je steeds het leven kust.
th.
Oerwoudomsloten opgeborgen
als vee tussen het prikkeldraad.
Alles ontnomen wat je lief had.
Gezinnen losgescheurd in haat.
Wat je kon dragen meegetrokken
teveel…ook daarvan nog een deel
dat onderweg is afgestoten.
Een mens rest dan niet al te veel.
Een liedboek, bijbel…een libelle,
eigenlijk vreemd zo’n dikke pil.
Een jaargang bijna niet te dragen,
toch meegesjouwd in vreemde wil.
Hieruit groeit plots de overleving:
recepten, afleiding en handelswaar,
’t verhuur voor tien kleine centen
per week, als overwinningsgebaar.
Met deze kostbare tien centen
een kip tussen het prikkeldraad
soms aangereikt door de bevolking
wat voedsel in de dageraad.
Zo kan een niet begrepen pakken
de sleutel van het leven zijn.
De boei waarop een mens blijft drijven.
Een overwinning in het klein.
Als jonge vrouw zie je verpulv’ren
dat wat je lief is…heel je jeugd.
Volwassen vrouw..alles ontnomen
waarop zich jongheid juist verheugd.
Beelden die tekenen je leven.
Blijven verborgen….onbewust
een onderdeel van heel je hand’len,
daar waar je steeds het leven kust.
th.
Reacties op dit gedicht
| libel: | Vrijdag, juli 27, 2007 15:08 |
| Stilmakend droevig... Lia |
|
| ninodepino: | Vrijdag, juli 27, 2007 12:53 |
| Sadistische Jappen, mijn vader heeft er ook jaren gevangen gezeten, vreselijk! Onbevattelijk groot dit leed. groet. |
|
| lommert: | Vrijdag, juli 27, 2007 12:45 |
| een menss blijft hechten aan het leven he...in veel gevallen..indrukwekkend gedicht stevige groet willem |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 27 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||