verdwenen genot
Een verdwenen genot
Een straaltje bloed komt uit mijn bovenarm
en druppelt in een snel tempo omlaag
waar het zich vermengt met mijn tranen
op het stuk tapijt wat al rood was.
Langzaam voel ik een scherpe pijn
het mes is halverweg mijn arm
het bloed stroomt in een snel tempo omlaag
ik bijt op mijn tanden en maak geen geluid
Ik dwing mijn hand om het mes neer te leggen
maar hoe ik het mes zie is het een wanhoopsdaad
Het mes is een vriend geworden
een deel van mijn leven wat ik niet weg kan doen
Alweer zo als velen keren gaat het mes in de lap stof
die ik gebruik om het te verbergen
en schuif ik het vloerkleed weer terug
over de rode vlek in het tapijt
Ik doe mijn arm weer bedekken
en het is net als vroeger
alleen is het geen genot meer
maar iets wat ik moet doen
Een wat ouder gedicht wat ik nog had liggen maar de moeite vond om te plaatsen.
Een straaltje bloed komt uit mijn bovenarm
en druppelt in een snel tempo omlaag
waar het zich vermengt met mijn tranen
op het stuk tapijt wat al rood was.
Langzaam voel ik een scherpe pijn
het mes is halverweg mijn arm
het bloed stroomt in een snel tempo omlaag
ik bijt op mijn tanden en maak geen geluid
Ik dwing mijn hand om het mes neer te leggen
maar hoe ik het mes zie is het een wanhoopsdaad
Het mes is een vriend geworden
een deel van mijn leven wat ik niet weg kan doen
Alweer zo als velen keren gaat het mes in de lap stof
die ik gebruik om het te verbergen
en schuif ik het vloerkleed weer terug
over de rode vlek in het tapijt
Ik doe mijn arm weer bedekken
en het is net als vroeger
alleen is het geen genot meer
maar iets wat ik moet doen
Een wat ouder gedicht wat ik nog had liggen maar de moeite vond om te plaatsen.
Reacties op dit gedicht
| Free@Bird: | Vrijdag, juli 27, 2007 23:28 |
| mooi geschreven, dit zijn van die gedichten dat je tot het besef komt dat het geen genot meer is maar een plicht is geworden, prachtig in woorden omschreven die gevoelens en natuurlijk hoop ik ook dat je voorbij die fase bent:) liefs, kerima |
|
| honingbijtje: | Vrijdag, juli 27, 2007 22:39 |
| een wanhoopsdaad met blijvende gevolgen. hoop dat het te oud is om tegenwoordige tijd te zijn. gr. honingbijtje |
|
| Sjoys: | Vrijdag, juli 27, 2007 22:27 |
| Hee, ik hoop net als nonalissa dat het al zo oud is dat je het niet meer doet, en zo wel, praat erover hoe makkelijk het ook klinkt, het helpt wel. Heel mooi verwoord liefs |
|
| nonalissa: | Vrijdag, juli 27, 2007 20:28 |
| ik hoop voor je dat dit een heel oud gedicht is en dat je er al over bent of komt |
|
| Fairouz: | Vrijdag, juli 27, 2007 19:46 |
| snijden natuurlijk !! | |
| Fairouz: | Vrijdag, juli 27, 2007 19:46 |
| Hoop dat je van dat snijfen af bent ondertussen Fairouz | |
Over dit gedicht
| Auteur: Azra il | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||