mijn leven uit
Nu zelf moeder
Snap ik jou
Helemaal niet meer
Jij noemt dit liefde
Houden van
Als ik kijk
Naar mijn kinderen
En die zouden mij vragen om rust
Had ik al voor de deur gestaan
Met ze gepraat
Maar nee
Jij besluit
Laat maar
Mijn dochter mag mijn leven uit
Snap ik jou
Helemaal niet meer
Jij noemt dit liefde
Houden van
Als ik kijk
Naar mijn kinderen
En die zouden mij vragen om rust
Had ik al voor de deur gestaan
Met ze gepraat
Maar nee
Jij besluit
Laat maar
Mijn dochter mag mijn leven uit
Reacties op dit gedicht
| honingbijtje: | Zaterdag, juli 28, 2007 05:16 |
| Vergeet niet dat moeders ook mensen zijn. Niet menselijks is hen vreemd. Doe jij met jouw kinderen zoals jij graag had gewild dat je moeder bij jou deed. Hoop dat je nog tijd genoeg hebt om je Moeder terug te vinden. gr. honingbijtje |
|
| Ikke77: | Zaterdag, juli 28, 2007 01:54 |
| Begrijp wat je wil zeggen!!! Je moet het eerst meemaken, zelf mama worden en dan begrijp je het inderdaad niet meer! Van mij is het niet mijn Moeder maar de vent waarbij ze mij ooit maakte, sorry ik kan hem geen naam geven die hij niet verdiend.... Focus je op je gezin, en behandel je kindjes zoals jij het hebt gewilt, zo doe ik het ook! veel liefs |
|
| ela: | Zaterdag, juli 28, 2007 01:11 |
| Van uit jouw standpunt is het moeilijk te begrijpen, maar soms iser geen andere weg, oordel niet te snel. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: yazii | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 28 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||