Gebroken
starend wandel ik door mijn gedachten,
maar mijn hoofd kan er niet bij,
de eeuwigheid, zo lijkt het,
gebroken.
zwijgend aanschouw ik mijn geweten,
maar mijn ogen lijken blind,
het vertrouwen, zo lijkt het,
gebroken.
door daad en gedachte,
lijken we gebroken,
maar ik ben blind.
mijn liefde voor jou,
zo blijkt het,
niet gebroken.
maar mijn hoofd kan er niet bij,
de eeuwigheid, zo lijkt het,
gebroken.
zwijgend aanschouw ik mijn geweten,
maar mijn ogen lijken blind,
het vertrouwen, zo lijkt het,
gebroken.
door daad en gedachte,
lijken we gebroken,
maar ik ben blind.
mijn liefde voor jou,
zo blijkt het,
niet gebroken.
Reacties op dit gedicht
| MayadeBij*: | Maandag, november 19, 2007 23:20 |
| ja.. | |
| blauw-oogje-73: | Zaterdag, juli 28, 2007 22:01 |
| prachtig geschreven. Mooi. liefs blauw-oogje |
|
| Dirk Hermans: | Zaterdag, juli 28, 2007 16:33 |
| mooi verwoord | |
Over dit gedicht
| Auteur: Branco | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 28 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||