Emoties vastgeketend
Herinneringen onbekend
Levenloos bestaan
Was ze al gewend

Ze viel eindeloos, diep in het zwart
Met overal spiegels, reflecties van haar hart
Met tranen in der ogen, keek ze naar elk beeld
Ze voelde leegte, toen ze zag wat er afspeelt

‘haat jij mij, omdat zij hem haat?’
Haat, haat, haat, is alles waar het om gaat

Ze wilde zich wegdraaien, zoals elke keer
Maar ze kon het niet, nee niet alweer
Ze wilde wegvliegen van haar last
Maar ze lag geketend, aan de consequenties vast

Gedoemd om te blijven, bijna verlangend na de dood
Die voor haar als enige....
.....een uitweg bood