de statische vogel vliegt
vliegt zonder bestemming
met als enige doel
mij te dienen
mijn commando's op te volgen
en levend van de wind
luchtfiguren te schilderen
in het strakke blauw

altijd keert de vogel
terug naar de aarde
om uit te rusten,
al is het maar voor mij
om even niet te wonen
in het ijle, het ongrijpbare
maar na een tijdje keert de vogel
weer terug naar zijn ijle wederhelft

soms ook verschijnt de vogel aan de grond
vleugellam geslagen door zijn meester
de aanraking met de aarde
is dan niet zachtzinnig
ronduit hard en duwt terug
en zo de vogel nog meer te verminken

als de vogel uitgevlogen is
verdwijnt hij in een krappe kooi
gemaakt van duistere stof
om daar te slapen en te wachten
wachten tot hij
weer vrijgelaten wordt
en weer heerser van het luchtruim mag zijn