Zachte dood
Je ademde zo zachtjes
dat de kaarsenvlam
niet meer flakkerde
als je uitblies
zo stilletjes
dat machines
moesten helpen
bij elke ademtocht
Zo langzaam
dat je hart
bijna stil
leek te staan
De machines
hielden je lijf in leven
maar je gedachten
gaven het op
dat de kaarsenvlam
niet meer flakkerde
als je uitblies
zo stilletjes
dat machines
moesten helpen
bij elke ademtocht
Zo langzaam
dat je hart
bijna stil
leek te staan
De machines
hielden je lijf in leven
maar je gedachten
gaven het op
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Maandag, februari 18, 2002 02:59 |
Een heel bijzonder woord in je gedicht is de kaarsenvlam; het zou kaarsvlam moeten zijn, maar dat is het niet. Die ene mens als vlamdrager kon het niet meer zonder hulp in dit sfeerbeeld in de weinige woorden die voor jou alleen overbleven. |
|
| waterval: | Maandag, februari 18, 2002 00:48 |
| ....toch blijft de dood een raadsel, je weet nooit hoelang de geest nog achterblijft..... mooi gedicht.... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Schaduwbloem | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||