Achterdochtig...

Was ik de enige dan…die in het verleden vocht..
Vechtend tegen jouw achterdocht..

Hebben velen vrienden en vriendinnen..
Telkens weer weet jij wat anders te verzinnen..

Ik mis je zeg je dan…ik mis zoveel..
Me dunkt dat ik alles met jouw deel..

Knokken voor mijn gezondheid…die ik al acht jaar..
Het geen niet altijd even makkelijk is…wij alle vinden het
zwaar..

Dan wel met beperkingen…maar dat ontneemt mijn levensdrang niet..
Echter jouw achterdocht doet mij pijn…en veel verdriet..

Mijn 3 meiden zijn me alles…dacht dat jij dat wel wist..
Of heb ik me daarin zo vergist..

Telkens opnieuw begin jij weer..
Hou daarmee op…het doet me hartzeer..

Geschreven door

Robotic

Reacties op dit gedicht

Robotic vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Dais_Jee!!:	Maandag, juli 30, 2007 12:54
pff dit spreekt me zo aan, het is ook erg herkenbaar voor mij

lexx:	Maandag, juli 30, 2007 12:48
"Vertrouw niemand" is mijn motto ..Welgemaakt :)

MayadeBij*:	Maandag, juli 30, 2007 12:40
hmm.. ik ben uber-argwanend (99 van de 100 maal terecht) tsja.. de naiviteit is er wel een beetje uit ondertussen..

Over dit gedicht

Auteur: Robotic
Gecontroleerd door: Anastacia
Gepubliceerd op: 30 juli 2007
Thema's: [Angst] [Delen] [Liefde]