medeleven
Ik wil je zo graag iets geven
geen goud of edelstenen,
iets simpel, iets klein,
wat je de nodige moed kan geven
tijdens je eenzame tocht
iets wat je doet denken aan mij.
Ik zal je vergezellen
als een bloem in de wei,
vogels in bomen
of wind die kan je horen.
's Nachts zal ik tot je praten
als een ster aan de hemel stralen
je licht zijn als de maan
lichtend op je baan.
Ik zal je niet storen
omdat ik weet
dat je behoefte hebt
aan het alleen zijn
met jezelf.
Ik zal je moed inspreken
je dragen over elke hindernis
we zullen samen vallen, opstaan,
elkaars wonden helen
maar ook elkaars drijfskracht zijn.
Jij daar, ik hier,
in gedachten toch samen.
Ik geef je een knipoog
een lieve knuffel
een bolleke,
en zeg je
tot weldra.
Reacties op dit gedicht
| Fari Sohi: | Woensdag, oktober 03, 2007 22:41 |
| Je woorden komen rechtstreeks uit je hart, jouw pijnhebbend hart en mijn excuus dat ik je een tijd niet gelezen heb. Ik hou van jouw stijl. liefs, Fari |
|
| honingbijtje: | Maandag, juli 30, 2007 22:47 |
| Dit isw toch het mooiste wat je kunt geven. Dit is echt iets van jezelf, onbetaalbaar. liefs honingbijtje |
|
| Fairouz: | Maandag, juli 30, 2007 19:31 |
| heel erg mooi Dat is liefde in zijn zuiverste vorm Fairouz | |
Over dit gedicht
| Auteur: *lana* | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 30 juli 2007 | ||
| Thema's: | ||