Mijn klok
~*~
Ik heb m'n klok verdraaid
zo'n 180 graden
Dat doe 'k op z'n tijd
m'n vel scheurt bij de naden
Slaap als de z(O)n de aarde kust
en leef wanneer de zilveren maan
al mijn zinnen blust
Nix byzonders 't kost 'n beetje tijd
door te vervellen
raak ik m'n oude zeer weer kwijt
Nadat proces van groei en pijn
vernieuwd..herboren
En kan 'de slang' opnieuw bekoren
~*~
Reacties op dit gedicht
| michris: | Dinsdag, februari 19, 2002 18:31 |
| Neem je tijd, en zoek de stilte want stilte geeft je oren en je geest rust van het razende geluid van deze wereld.. liefs, michris |
|
| waterval: | Maandag, februari 18, 2002 13:46 |
| ....het idee van de slang die een nieuw vel krijgt, het oude achter zich laat...héél mooie vergelijking....en het gedicht als neerslag daarvan....héééél mooi... | |
| Laurens Windig: | Maandag, februari 18, 2002 12:15 |
| Niets dan de waarheid! | |
| Di Angeli: | Maandag, februari 18, 2002 11:55 |
| Ha vogeltje, je bent weer stralend! De slang zal wel de worm zijn, die dadelijk verorbert wordt? |
|
| christina: | Maandag, februari 18, 2002 10:36 |
| steeds sterker en wijzer uit de strijd kom je naar voren heel mooi liefs christa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: free | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 18 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||