In de verte
De heuvels rijzen op
ik zag haar weer
wandelend naar de verte
waar welkom verbleekt
ik zag haar weer
wandelend naar de verte
waar welkom verbleekt
Ze ontving me met een kijker
als een zee op het land
die tegen de duinen leunde
en een kus legde op een kinderhand
als een zee op het land
die tegen de duinen leunde
en een kus legde op een kinderhand
Als een maîtresse was ze
die opstond waar ze was
en afscheid drukte
in een voetstap
die opstond waar ze was
en afscheid drukte
in een voetstap
Reacties op dit gedicht
| fortuna: | Woensdag, augustus 01, 2007 20:48 |
| afscheid in een voetstap. Hm, poetisch mooi. Liefs |
|
| Laurens Windig: | Woensdag, augustus 01, 2007 10:19 |
| Indrukwekkend en beeldend ook! | |
| blauw-oogje-73: | Woensdag, augustus 01, 2007 09:44 |
| Mooi twee keer gelezen. Liefs blauw-oogje-73 |
|
| Gert: | Woensdag, augustus 01, 2007 00:16 |
| Mooi, vooral eerste strofe, die knalt er meteen in. Groet, Gert |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wijnand. |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 01 augustus 2007 | ||
| Thema's: | ||