Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Hij zal de enige niet zijn
Hij zal de enige niet zijn
haar blauwe vingers
strelen klavecimbeltoetsen,
zacht gedreven naar
hartstochtelijk wild
uit pure nijd speelt zij
zijn lievelingsmelodie
tegen alle regels in, en
schatert opgekropte haat
haar tranen vlekken
het natuurlijk paarse
zijdekleed totdat de
honger is gestild
ondertussen denkt haar
hoog bejaarde echtgenoot
dat zij hem dodelijk bemint,
en haar in weelde baadt
Reacties op dit gedicht
Laurens Windig vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Juva
:
Maandag, februari 18, 2002 20:52
wauw...krachtig, confronterend...ik hoor de klavecimbeltoetsen gedreven door opgekropte emotie!
Over dit gedicht
Auteur:
Laurens Windig
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op:
18 februari 2002
Thema's:
[Eenzaamheid]
[Bedrog]
[Ironie]