Column 40
Van de vele auto’s die ik al versleten heb, was er eentje wel heel bijzonder. Vraag me niet naar het merk, ik weet het niet meer. Hij ging in ieder geval van A naar B en terug. Als je naar je werk tuft jaren achtereen dan ken je de stoplichten op een duimpje. Op de seconde kon ik berekenen wanneer ze op groen gingen. In die tijd vervoerde ik wat kleine kinderen naar een verjaardagspartijtje. Een stuk of acht op de achter en voorbank. Dat kon toen nog. Op de grond naast de koppeling was een kleine knop aangebracht om met je voet te bedienen. Die diende voor de ruitenwissers een paar keer heen en weer te laten gaan met een beetje water en wat schoonmaakmiddel erin.
Buiten mij wist niemand dat daar een knop zat. Zelf heb ik er dagen over gedaan om te ontdekken waarvoor. We moesten nogal wat stoplichten door om op de plaats van bestemming te komen. Juist die stoplichten die ik elke morgen tegenkwam op weg naar mijn werk. Kinderen zijn zo onbevangen en zo makkelijk voor het snotje te houden. Dan nog wel op vijfjarige leeftijd. Het eerste stoplicht was in aantocht. Bij het knippen van mijn vingers moesten de kinderen twee keer in de handen klappen en dan zou het stoplicht op groen gaan. Natuurlijk met mijn berekeningen lukte dat elke keer weer tot aan het laatste stoplicht toe. Dat waren er negen.
Ik was al snel een tovenaar. En dan de ruitenwissers.
Ik had ze wijsgemaakt dat ze alleen bij een harde fluittoon heen en weer gingen. En ik deed dat een keertje of drie voor. Bij te zacht fluiten ging het natuurlijk niet door en moest er harder gefloten worden. Twee kinderen konden nog niet fluiten maar het proberen was al een film waard. Kleine smoeltjes zag ik telkens van verbazing opengaan als de wissers heen en weer bewogen. Bij het ophalen van het grut hetzelfde gebeuren. Ik heb daarna niet lang meer kunnen genieten van die auto. Een maf van links reed hem op een regenachtige dag total- loss. Maar het handgeklap en fluiten van de kinderen kwam vandaag weer boven. Dat is gebleven.
willem
J
| switi lobi: | Woensdag, augustus 01, 2007 22:54 |
| Machtig! LIefsliefs, switi lobi |
|
| kerima ellouise: | Woensdag, augustus 01, 2007 20:11 |
| wat een heerlijk verhaal Willem ! liefs kerima ellouise |
|
| Oorlam: | Woensdag, augustus 01, 2007 14:57 |
| :) | |
| Lily Parker: | Woensdag, augustus 01, 2007 13:35 |
| Knap verhaaltje Lommert Liefs Lily xxxxxxxxxx |
|
| Mathilde: | Woensdag, augustus 01, 2007 13:13 |
zalig schrijfsel! echt van genoten... liefs, mathilde |
|
| honingbijtje: | Woensdag, augustus 01, 2007 11:25 |
| genietend gelezen liefs honingbijtje |
|
| red one: | Woensdag, augustus 01, 2007 09:29 |
| heerlijk verhaal weer heb ervan genoten :) liefs redje |
|
| *Ria Klein Herenbrink* Raira: | Woensdag, augustus 01, 2007 08:19 |
| deze lees ik straks :-) liefss |
|
| remie: | Woensdag, augustus 01, 2007 07:46 |
| zalig die kleintjes voor de gek houden, dat hoef je nu niet meer te proberen...wij zochten altijd geld als ze niet lopen wouden dat lag altijd op de stoep een eindje verderop....dubbeltje gooien....liefs remie | |
| Auteur: lommert | ||
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 01 augustus 2007 | ||
| Thema's: | ||