Knapzakje (misbruik) 2
Schijnheilig hun lach
die je lippen verscheurden
je roep in de duisternis
niemand die wilde horen
aangetast in zelfbeeld.
Je pad is steeds vooruit
de wil is verloren
een enkeling wil horen
het vertrouwen geven
lijden blijf van jou.
Onleesbaar zijn woorden
die op je netvlies projecteren
roepende krachten
om waardering en gehoor
begrijpt het zelf niet.
Halsbrekende toeren
het psychologisch conflict
uitspelen tot begrip
de pijn is meester
van elke gedachten gang.
Moedig loop je door
knapzakje op je rug
elke kruimel
wordt gedeeld
je wilt overleven.
Reacties op dit gedicht
| bevertje: | Maandag, februari 18, 2002 19:42 |
| .......... geen woorden |
|
| Robski: | Maandag, februari 18, 2002 18:35 |
| Eind deel twee... Begin van het gevecht..? En zoveel mogelijk vol zien te houden en te delen en te knokken... ze komen er wel... ~Rob~ |
|
| *Diana*: | Maandag, februari 18, 2002 15:48 |
| shit! *Diana* |
|
| Laurens Windig: | Maandag, februari 18, 2002 12:08 |
| Emotioneel, | |
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 18 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||