korstgenot
langzaam schraap ik
de roodbruine korsten
van mijn bezeerde arm;
het is peuteren met pijn
negeer het lijfelijk alarm
niet dat ik zomaar
naar bloed zou dorsten
het geeft een aanhoudende kick
en dat is dwangmatig fijn
voorzichtig gaat mijn nagel
langs de rand van gestold vocht
op zoek naar reeds blootgelegen huid
maar bij een onverwijlde afwezigheid
van een loszittende rand
duw ik tegen de ondoorzichtige ruit
hier ervaar ik de pijn waarnaar
mijn zucht wordt toegeleid
Reacties op dit gedicht
| Hilly N: | Dinsdag, augustus 07, 2007 15:48 |
| Jakkie. Mijn blauwe been is weer toonbaar, ben met de trap en al naar beneden gekukkeld. Boom snoeien, kon er net niet bij. lieve groet, Hilly |
|
| honingbijtje: | Donderdag, augustus 02, 2007 20:59 |
| die peuterkorstjes, zo herkenbaar. mooi gedicht vangemaakt. liefs honingbijtje |
|
| ninodepino: | Donderdag, augustus 02, 2007 20:40 |
| ps. ik las eerst navel, grinnn | |
| Klaes: | Donderdag, augustus 02, 2007 20:38 |
| dom he om je te laten verbranden nou vooruit een zeventje dan groets/klaes |
|
| switi lobi: | Donderdag, augustus 02, 2007 20:27 |
| Aiiii pijnlijk herkenbaar! Geweldig dit Hans. Liefsliefs, switi lobi |
|
| Ludy: | Donderdag, augustus 02, 2007 20:17 |
| Hoe herkenbaar! :) Liefs, Ludy |
|
| ninodepino: | Donderdag, augustus 02, 2007 20:15 |
| jeuk ai , die ruit nodigde uut om tegen te schurken niet, heerlijk:S en fijne Klaagzang-humor. groetjes, nino. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: julius dreyfsandt z.s. | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 02 augustus 2007 | ||
| Thema's: | ||