Ik kan er zelf niet eer bij
Gedachten
Verstrikt in mijn eigen gedachten,
momenten bepalen hoe ik me voel,
Niemand willen zien, maar ook niet echt alleen willen zijn,
alles voelt zo dubbel, zo leeg, zo zonder enig doel..
Ik zou soms willen schreeuwen:
"help me nou, ik red het niet alleen",
Zo'n enorme behoefte aan iemand die me even vast wil houden,
me even beschermd, een arm om me heen..
Maar de angst om afgewezen te worden,
is zoveel groter dan het lef om te vragen om hulp..
Dus ik vecht alleen met mijn emoties en tranen,
en doe of ik vrolijk ben of kruip in mijn schulp..
Het is zo moeilijk uit te leggen
wat er spookt in dat hoofdje van mij..
Het draait maar rond in steeds dezelfde patronen,
het maakt me in de war, ik kan er zelf niet meer bij..
Verstrikt in mijn eigen gedachten,
momenten bepalen hoe ik me voel,
Niemand willen zien, maar ook niet echt alleen willen zijn,
alles voelt zo dubbel, zo leeg, zo zonder enig doel..
Ik zou soms willen schreeuwen:
"help me nou, ik red het niet alleen",
Zo'n enorme behoefte aan iemand die me even vast wil houden,
me even beschermd, een arm om me heen..
Maar de angst om afgewezen te worden,
is zoveel groter dan het lef om te vragen om hulp..
Dus ik vecht alleen met mijn emoties en tranen,
en doe of ik vrolijk ben of kruip in mijn schulp..
Het is zo moeilijk uit te leggen
wat er spookt in dat hoofdje van mij..
Het draait maar rond in steeds dezelfde patronen,
het maakt me in de war, ik kan er zelf niet meer bij..
Reacties op dit gedicht
| fortuna: | Vrijdag, augustus 03, 2007 21:42 |
| herkenbaar en heel duidelijk geschreven. Hulp zoeken is belangrijk, maar wel bij iemand die je begrijpt en verder helpt. Succes. Liefs |
|
| Hilly N: | Vrijdag, augustus 03, 2007 18:59 |
| Wees niet bang om hulp te vragen. Sterkte meis. lieve groet van Hilly |
|
| anneke van dijk-ploeg: | Vrijdag, augustus 03, 2007 09:31 |
| toch heb je je gedachten nog aardig onder controle, want anders zou je niet zo''n gedicht kunnen schrijven... zoek hulp, je hebt het nodig, wacht niet tot het helemaal niet meer gaat!! liefs, namaste, anneke |
|
| Feeling_unworth_it: | Vrijdag, augustus 03, 2007 01:42 |
| Het is zo herkenbaar. heel mooi in woorden gebracht, Sterkte ik ken je pijn en weet hoe moeilijk het is er mee om te gaan. liefs Xxx Feeling_unworth_it | |
| switi lobi: | Vrijdag, augustus 03, 2007 01:00 |
| Toch is het de enige manier; jezelf er toe zetten hulp te vragen...uiteindelijk ligt beterschap in deze allereerste stap...sterkte! Liefsliefs, switi lobi |
|
| rovago: | Vrijdag, augustus 03, 2007 00:58 |
| Even goed om je heen kijken er zijn vast mensen die je willen omarmen. Liefs. Rovago |
|
| *Ria Klein Herenbrink* Raira: | Vrijdag, augustus 03, 2007 00:28 |
| Het is moeilijk maar soms moet je een drempel over om te merken hoeveel opluchting het kan geven als je wel durft toe te geven dat je die schouder nodig hebt sterkte liefs Ria |
|
| Mamsiemomo: | Vrijdag, augustus 03, 2007 00:25 |
| Zo herkenbaar voor depressieve mensen. Hier is goede hulp voor te krijgen. Neem de stap en ga er eens over praten. Liefs, Mo |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ik ga weg.. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 augustus 2007 | ||
| Thema's: | ||