Vandaag de dag
De dag start weer met stille huiver
Trieste nevel doorklieft mijn kop
Laverend tussen moeten en willen
Bezweer ik mijn verdriet, kop-op!
Huid vernaggelt, verstrakt bezwaard
Maag draait, red me met verstand
Traanbuizen jeuken, houden zich in
Herneemt mijn ratio de overhand
Na elke nacht die trage lange dag
Uren sluipen aan mijn gevoel voorbij
Kruipen steunend door mijn tijd
Deze vrije dag is niet besteed aan mij
Doelloos, zonder onverwacht ontmoeten
God, geef me weer die mateloze kracht
Om te doorstaan, opnieuw te overleven
Vandaag de dag en straks de nacht
Douwe
frou-frou: | Maandag, augustus 06, 2007 17:57 |
ik kan je ook niet alleen laten...potverdorie....en ja..na zo''n weekend als het vorige...nou ja...maar je gevoel verwoord in dit gedicht, geeft het verdriet wel een gezicht....en dat is winst....! veel in weinig woorden maakt het handzaam, het gevoel durft gevoeld en je speelt mooi met de titel, laatste rgels weer erg mooi! | |
Auteur: Douwe | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 05 augustus 2007 | ||
Thema's: |