Een regendruppel,
al gevallen,
waarna het is uitéén gespat op de grond.
Nog nooit eerder daar terecht is gekomen...
In een dal vol vervloekt met enge dromen.
noch dat het niet wist dat het gedroomde land echt bestond.

een raam gemaakt van glas.
Gebroken, in stukken geslagen.
En niemand die het hen op het hart krast.

Zoals een millitair door een oorlog zijn eigen lichaam moet dragen.
Op weg is om het te gaan winnen, terwijl hij allang was verloren.

Zoals een herinnert antwoord wat vergeten is van zijn vragen.

Voel me zoals water op weg naar de val, maar zonder te stromen....
Zoals een diepe slaap, waar aan zijn dromen geen einde meer weet te komen...

Maar de oneindigheid ben ik vergeten