De bijna nacht
bijna nachtelijke hemel
zonlicht aan het vervagen
eerste sterren schitteren
als onbetaalbare diamanten
wie was ik om te zeggen
dat het mij niets meer doet
dit moment van de dag
is het meest mooie ooit
soms verlies je jezelf
in een niet te begrijpen
gevoel van verdriet
vooral tijdens
het beginnen van de nacht
Reacties op dit gedicht
| lonely 1: | Maandag, augustus 06, 2007 11:04 |
| zo herkenbaar, dat vredige en rustgevende gevoel en toch ook het moment waarop verdriet het grootst is, mooi!!! liefs en knuffel, hilde xxx |
|
| Douwe: | Maandag, augustus 06, 2007 10:59 |
| Romantisch en ja...velen zullen dit ook zo voelen. | |
| homme: | Maandag, augustus 06, 2007 10:45 |
| Ik ken het... zucht. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 06 augustus 2007 | ||
| Thema's: | ||