Je doet maar
Vooral wat je niet laten kunt
Je gaat je gang maar
Ik weet dat hij je uiteindelijk toch wel dumpt

Val maar weer voor zo'n ander
Waarover ik nooit van standpunt verander
Ga maar met hem mee
Breng een nachtje met hem door, of zelfs twee

Luister maar weer niet naar mij
Zet elk gevoel voor rede maar weer opzij
Laat je maar weer door het meest voor de hand liggende type inpakken
En ontdek achteraf maar weer zijn makken

Dat hij helemaal niets om je geeft
Maar ten koste van jou wel weer een leuke tijd heeft beleefd
Laat je maar weer niet waarschuwen
En je verstand maar weer opzij duwen

Sta daar dan maar weer, verlaten en alleen
Mokkend of zelfs huilend, je kunt weer nergens heen
"Hij leek zo geweldig, hoe kan dit nou?" vraag je je weer af
Dat je er steeds weer in trapt, ik sta werkelijk paf

Maar je doet het steeds zelf, ik zeg al niets meer
En ik ben er op die moeilijke momenten voor jou dan wel weer
Het is jouw leven, je doet het jezelf aan
Maar waarom moet ik dat zo lijdzaam gadeslaan?