Gescheiden……..
Ons samenzijn is losgetrokken
als een cocon die uit ’t verband
ruw uit haar hechtheid is ontmanteld
zo heeft mij ’t al plots overmand.
Ik heb mijn huis, het zo vertrouwde.
Maar hem rest enkel nog een bed
in het verpleeghuis op een kamer
dat daar voor hem is neergezet.
De dagen kennen de momenten
dat wij te samen zijn , aldaar,
maar niet om samen iets te delen
het is en blijft slechts het gebaar.
Soms staar ik boven op een duintop
en smeek de golven van de zee
neem al dat machteloos gevoelen
zo in de branding met je mee.
Er is de hunkering naar vroeger
zo als het eenmaal is geweest
maar dat ons beiden is ontnomen
zo ons geluk heeft uitgefreesd.
Zo moet ik verder , doelen zoeken
waarvoor mij nu de kracht ontbreekt
maar die de leegte op moet vullen
die elk moment haar kop opsteekt.
Dat los laten moet zich faseren
ik bid, ik smeek, ik weet het niet
hoe eenmaal alles zich ontsluit Heer.
Komt U tot mij , in mijn verdriet.
th