automutilatie
want ten slotte
zit achter elke rode kras
een zwart verhaal
Reacties op dit gedicht
| Feeling_unworth_it: | Dinsdag, augustus 07, 2007 23:54 |
| Helemaal waar herken baar ook weer.. | |
| honingbijtje: | Dinsdag, augustus 07, 2007 21:47 |
| Wat een trieste waarheid. gr. honingbijtje |
|
| ninodepino: | Dinsdag, augustus 07, 2007 16:30 |
| @hendrika89: Me poes:S?????? Me kater zal je bdoele gekkie, eens komt er een eind aan ...aan die krasss... Grtz |
|
| Vlindergedachten: | Dinsdag, augustus 07, 2007 16:15 |
| En uiteindelijk staat op je lijf een boek wat alleen jij kan lezen. Koester ondanks alles het verhaal in je littekens. Prachtig, kort maar alleszeggend. |
|
| hendrika89: | Dinsdag, augustus 07, 2007 16:07 |
| ja, het zit altijd een verhaal achter, Jouw verhaal is dat je poes boos is geworden nino :P Maar ook dat komt er eind aan :) mooi geschreven, kort maar krachtig! Liefs |
|
| ninodepino: | Dinsdag, augustus 07, 2007 16:05 |
| Yep, mijn kat Ikky miauwt altijd, na mij een flinke kras gegeven te hebben...haha ik ben zo gek nog niet:S groetjes, nino. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bells | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 07 augustus 2007 | ||
| Thema's: | ||