Acceptatie
Ik weet niet hoe ik je dit moet zeggen.
Ik ben zo bang voor je reactie.
We zyn zo verschillend,
maar toch hetzelfde.
Ik heb je nodig,
je kan me niet alleen laten.
Ik ben bang om mezelf te tonen,
bang hoe jij hierop zult reageren.
Waarom?
Mensen moeten je toch accepteren zoals je bent,
waarom ben ik dan zo bang?
Misschien,
omdat ik niet nog iemand wil verliezen?
Ik wil het schreeuwen recht in je gezicht,
maar dan besef ik,
...,
dat ik je niet ken.
Ik ben zo bang voor je reactie.
We zyn zo verschillend,
maar toch hetzelfde.
Ik heb je nodig,
je kan me niet alleen laten.
Ik ben bang om mezelf te tonen,
bang hoe jij hierop zult reageren.
Waarom?
Mensen moeten je toch accepteren zoals je bent,
waarom ben ik dan zo bang?
Misschien,
omdat ik niet nog iemand wil verliezen?
Ik wil het schreeuwen recht in je gezicht,
maar dan besef ik,
...,
dat ik je niet ken.
Reacties op dit gedicht
| ninodepino: | Woensdag, augustus 08, 2007 16:31 |
| sterk geschreven en herkenbaar! ...., ironie vermelden is dat geen ontkrachten? groetjes. nino. |
|
| CBR: | Woensdag, augustus 08, 2007 14:33 |
| Moet moeilijk zijn... Cbr |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lost demon in death | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 08 augustus 2007 | ||
| Thema's: | ||