Bed
mijn bed is niet meer mijn bed
nu jij er in hebt geslapen
de geur die er altijd in zat
is niet meer de geur die ik herken
verwarring alom
wie was ik toch deze nacht
waarom was ik zo dom
sliep op het verkeerde kussen
lag te denken naast het dekbed
probeerde jouw woede te sussen
maar jij duwde mij uit het bed
nog steeds lig jij daar boven
in iets wat ooit mijn bed was
zal nu proberen van je te gaan houden
dat zal ik mezelf beloven
zodat dat bed de onze zal gaan zijn
Reacties op dit gedicht
| lonely 1: | Vrijdag, augustus 10, 2007 13:11 |
| zo triest en pijnlijk, en tegelijk ook zo mooi; ik hoop dat de woede verdwijnen zal en de liefde in de plaats zal komen, iedereen maakt fouten, wie echt liefheeft kan die vergeven, liefs en knuffel, hilde xxx |
|
| Windwhisper: | Vrijdag, augustus 10, 2007 09:42 |
| Het overdenken waard Boos zijn is menselijk dus...boos blijven. Ach liefs maar weer Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 augustus 2007 | ||
| Thema's: | ||