Waar lente altijd zomert
waar lente altijd zomert
ik gozer
als volwassene
mijn woorden
spreken taal
wat ongewassen
en ondeugend
maar met een hart
van staal
ik heb het roest
eraf gepoetst
na tijden indolentie is
er weer volledige potentie
geen woord maar daad
lust de seconden rauw
gebrek aan tijd schaadt
nog het samenzijn met jou
waar ik het jochie ben
jij mijn grote bekken kent
in zachtjes binnenkomen bij
jou waar lente altijd zomert
we kerken in het bed
waar nog de tijd is stilgezet
alleen de koster weet en heeft
ons klokkenluiden meebeleefd
wil melker
12/08/2007
Reacties op dit gedicht
| elze: | Zondag, augustus 12, 2007 19:42 |
| waarde vriend,,deze gozer heeft dit gelezen en genoten, zoveel herkenbaarheid laive groet van elze |
|
| hiljaa: | Zondag, augustus 12, 2007 19:13 |
| heel graag gelezen! knufleifs--hiljaa-- |
|
| Tweety-ysje: | Zondag, augustus 12, 2007 13:19 |
| mooi xxx | |
| Ric Geedneth: | Zondag, augustus 12, 2007 08:11 |
| Die koster toch. Leuk geschreven. Groet, Ric |
|
| sensi: | Zondag, augustus 12, 2007 06:52 |
| Hm "een hart van staal", zegt me wel iets (''t mijn steekt gewoon in een loden kist, zeker zo effectief) gozeren als volwassene waar lente altijd zomert we kerken in het bed Origineel gevonden! Weer heel graag gelezen dit Kus |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 augustus 2007 | ||
| Thema's: | ||