Gevoelig van natuur,
leeft zachtjes vanbinnen,
breekt zichzelf af,
wanneer gesloten in een muur.
Zachtjes en stilletjes,
leeft het samen met jou,
diep vanbinnen praat het,
beschermd tegen de kou.
soms is het vervreemd,
je kent het niet goed,
je merkt dat het versteent,
wat er ook binnen wroet.
Erken het overal en altijd,
ik kan je de weg laten zien,
maar zonder je keuze vrijheid,
is het behaal miniem.
Dus lang wil ik wachten,
veradelijk is het pad,
ik wens je het allerbeste,
en hoop dat je het ooit vat.
De geheimen vanbinnen,
zo warm en veilig,
slaat je buiten zinnen,
zonder water is het onheilig.
Water bij het hart,
maak de muur tot modder,
en sla het zo hard,
eerst komt er kolder,
maar al snel een nieuwe start.
Hier heb je mensen bij nodig,
die de weg kennen van het gevoel,
rust zal het jouwe worden,
verandert het tot een vredige boel.