Ik wil opstaan, maar ben te zwak

Veel te zwak

Die dertien jaar hebben me kapot gemaakt

Helemaal kapot gemaakt

Ik zag geen vrienden

Alleen maar vijanden

Nooit geleerd om vrienden te maken

Niet op school

Niet thuis

Thuis…

Als ik daaraan denk

Gaat er meer kapot

Meer in m’n hart

Meer in m’n ziel

Iedereen en alles maakt me kapot

Eén vriendin

Die er nooit voor me is

Die alleen maar kan zeiken over make-up en schoenen

Mijn vader

Die alleen maar bier kan drinken

En bijna elke dag dronken is

Mijn moeder

Die alleen maar kan zeuren

Over opruimen en wat ik allemaal fout doe

Mijn zus

Die niks anders kan doen als zeiken tegen mij

Die alleen maar vrolijk is als ze de deur uit is

Mijn broertje

Die alleen maar kan slaan

Dat verwende blaag, dat altijd ontevreden is en alles met geweld oplost

Mijn familie

Die laten me stikken

Die alleen maar bezig zijn met een nieuw familielid

Mijn school

Mensen die me alleen maar pesten

En er is niemand, niemand die er wat aan doet

Ik lig nog steeds op de grond

En ik huil

Ik weet nu zeker dat niks meer zin heeft

Ik blijf liggen

Verpieterd en verwaarloosd

Tot dat die dag komt

Dat alles donker wordt…