Tij
wanneer de mens oud is en versleten,
de stok zijn oude leden schraagt,
dan gaat een nieuwe wereld voor hem open,
de verwondering wordt opnieuw geboren.
terugkerend naar zijn kinderjaren
zwerven door zijn herinneringen
de oude helden van weleer,
vermengd met nieuwe beelden
die hij meedraagt, het is zijn lot,
naar een toekomst die hij zelf ontdekken moet.
de stok zijn oude leden schraagt,
dan gaat een nieuwe wereld voor hem open,
de verwondering wordt opnieuw geboren.
terugkerend naar zijn kinderjaren
zwerven door zijn herinneringen
de oude helden van weleer,
vermengd met nieuwe beelden
die hij meedraagt, het is zijn lot,
naar een toekomst die hij zelf ontdekken moet.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Roger Pelgrims | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 14 augustus 2007 | ||
| Thema's: | ||